Een halve triathlon, eenzaam door de Krimpenerwaard.
Een jaar vol verrassingen, en teleurstellingen. Dit jaar zou ik, in Didam mijn eerste 1/2 triathlon gaan volbrengen. Dat was het doel voor 2020. Nog lekker wat 1/4 wedstrijden meepakken en voor de rest gewoon lekker trainen. Eigenlijk kon ik , zoals iedereen vanaf maart, de plannen over boord werpen. Het zag er lang naar uit dat we een wedstrijdloos jaar tegemoet gingen. Mijn trainingsschema heb ik meteen afgebouwd en in rustig tempo doorgetraind richting zomermaanden op de hoop dat er toch nog ergens wat wedstrijden kwamen. Hoe meer het seizoen vorderde, begon mijn motivatie te dalen en de wedstrijden schoven steeds verder op.
Tijd voor plan B
Samen met mijn coach gekeken naar de mogelijkheden en haalbaarheid om dan maar zelf een 1/2 triathlon te doen. Tenslotte was dat mijn doel voor 2020. De trainingen weer wat opgeschaald richting augustus. Na een wat enthousiaste looptraining door Kootwijkerzand, letterlijk want ik ben eigenlijk gewoon dwars overgestoken…volle bak door het mulle zand. Heerlijk afzien! Maar de week erna toch wat last van m’n knie gekregen. Dit liep zo erg op dat looptrainingen een dingetje werden. Fietsen ging gelukkig wel, dus de nadruk iets verschoven naar fietstrainingen en van de looptraining rustige korte loopjes gemaakt om toch ritme te houden. Niet echt ideaal met zo’n groot doel voor ogen. De zwemtrainingen heb ik volledig in open water gedaan vanwege de Corona maatregelen in zwembaden. En bovendien: wat is nu lekkerder dan in een meer te duiken!
Zevenhuizerplas
En omdat het zwemmen in open water best beviel maar besloten nog een mooie challenge eraan vast te knopen. De Zevenhuizerplas is ca. 1,7km lang, dus heen en terug is rond de 3,5km. Dat heb ik voorgaande jaren wel meer gedaan en ik zie ook regelmatig op Strava dat zwemmers de overtocht wagen. Maar nog nooit had ik gehoord of gezien dat iemand hem rondgezwommen heeft… eens moet iemand de eerste zijn toch? Dus na overleg met de coach hem op de planning gezet, een mooie duurtraining ;-) Het was een waar avontuur en uiteindelijk 5,3km gezwommen in 2:00 uur tijd. Een mooi gemiddelde van 2:16m/100m. Lekker!
Start 1/2 triathlon, 1.9km zwemmen surfplas Lekkerkerk
Na alle trainingen en vooral planning, had ik de start gepland op 13 september 2020 om 09:00 uur in de ochtend. Maar hoe organiseer je een 1/2 triathlon alleen!?!? Het zwemmen was redelijk snel bedacht, maar de afstand bepalen is simpeler gedacht dan gedaan. Gelukkig heb ik op mijn Garmin Forerunner 935 een afstandsmeting voor zwemmen. Hierbij kan je een signaal instellen, deze heb ik voor open water op 100m gezet. Dus iedere 100m krijg je een trilsignaal. Easy toch? Maar soms mis ik het signaal wel eens…dus bedacht dat als ik twee rondjes surfplas zou zwemmen plus nog een keer heen en weer ik rond de 1,9km uit zou komen. En tijdens de laatste meters een blik op mijn horloge zou geen probleem moeten zijn, tenzij je zwembril beslaat. Al met al ging het zwemmen me redelijk af. Geen spectaculaire start, geen centrifuge bij de start, geen zwemmers die je opjagen of zwemmers die lekker op tempo zwemmen waar je achter kan hangen. Niets van dat alles. Maar desondanks toch een redelijke 45:52 minuten.
90km fietsen door Krimpenerwaard met hindernissen
De wissel ging wel goed, scheelt in ieder geval dat je niet op hoeft te letten waar je fiets staat ;-) Na 2:38 minuut zat ik alweer fris en fruitig op de fiets. Het idee was dat ik langs de Provincialeweg de N210 zou fietsen (7km) richting een parcours van 26km wat ik 3x zou afleggen om vervolgens de laatste kilometers (7,5km) vanaf het parcours naar huis te fietsen voor de wissel. Dat plan verliep niet geheel verkeerd. De eerste rond ging lekker, rustig op de fietspaden en niet veel verkeer met oversteken van diverse (drukke) wegen. Het tempo en ritme begon er wel lekker in te komen. Niet gepland maar wel stom toeval dat ik langs het (tijdelijke) huis van mijn coach fietste die dan ook vol enthousiasme langs de kant stond, toch nog publiek! Ronde 2 verliep wat minder soepel, het begon duidelijk drukker te worden en halverwege belande ik nog in een drukke start van een hardloopwedstrijd. De laatste ronde werd het vervelend druk met toerfietsers. Maar ondanks dat, een prachtige 2:49:55 wat resulteerde in een gemiddelde van 32,1km/u
21km hardlopen door de polder
Alles verliep tot nu toe volgens plan. Dit voelde ook behoorlijk comfortabel tot nu toe. Nog niet ontzettend diep gegaan maar wel lekker op tempo. De wissel fietsen naar lopen verliep ook weer lekker, na 2:41 minuten liep ik de tuin weer uit voor de halve marathon. Dit was het onderdeel waar ik het meest tegenop zag vanwege gebrek aan loopmeters. De blessure was inmiddels wel weg, maar de looptrainingen waren nog niet op peil. De eerste meter voelde dan ook gelijk al niet lekker. Mijn vrouw Jolanda was de fietsbegeleiding en zou me oppikken vanaf ca 1km. De eerste kilometer was dan ook onverhard voor mij. Na 5km zat er nog steeds geen ritme in en m’n benen voelden aan alsof de 21km er al op zat. Dit werden geen makkelijke kilometers. De pace kon ik vanaf begin op 5:00/km houden, maar al snel liep dit op naar m’n basistempo van 5:45/km. De strijd werd steeds harder, conditioneel wel goed op zich maar lichamelijk een strijd die me tot het diepste vezeltje in m’n lijf doordrong. Ik had een route uitgezocht die, ok saai, maar wel recht toe recht aan was. Eigenlijk een 9km heen, 1km naar links en vervolgens weer 9km terug. Dan bleven er nog 2 over om een rondje dijk rond mijn huis te doen. Na 9 lange kilometers rechtuit en 1 kilometer links was de bodem voor mijn gevoel al aardig bereikt. Maar nu opgeven kwam dan weer niet in me op. Niet nu op dit moment. Dus met af en toe een oppepper in vorm van de gedachte waar ik in vredesnaam aan begonnen was en de blik op oneindig en rammelen maar. Geen tijd om zielig te doen. En uitrusten doen we wel weer als ik thuis ben. Na een 18km stond er een hindernis te wachten, waar ik normaal niet eens over na denk. De stoep op omhoog de dijk op. Dat ging niet meer in hardlooptempo?!?! Dus dan maar lopend omhoog, en bovenaan het ritme weer oppakken. Zo ging het ook tijdens de tweede stoep die ik tegenkwam de dijk af, easy toch, gewoon naar beneden hobbelen. Niet dus, het gevoel van over mijn benen struikelen en plat op het asfalt belanden schoten op mijn netvlies voorbij. Dus dan toch maar weer eens verstandig doen en die 20m lopen om vervolgens de laatste 500m in te gaan. Wat kan dat naar aanvoelen. Elke vezel in je lijf schreeuwt om te stoppen! Maar stoppen is geen optie, dus het hoofd zegt doorgaan. Dus pik up de pace! Elke 10m heb ik op mijn horloge gekeken of er al 21,1km stond. Tijdens de laatste meters zelfs weer omgekeerd omdat ik dan weer minder ver naar huis hoefde te lopen vanaf de finish. En wat is het dan fijn, een zeer prettig gevoel als je dat horloge stop kan zetten en trots kan zijn op de eenzame maar unieke belevenis van een 1/2 triathlon @home. Geen menigte langs de kant die je door de laatste kilometers heen helpt, geen mensen die je opwachten bij de finish, je niet na de finish op de grond laten vallen maar nog een kilometer naar huis moeten lopen. Echt, het is me allemaal waard geweest, ik had het ondanks de pijn van het lopen niet willen missen!
De cijfertjes
- Zwemmen 1.9km: 45:53
- Wissel 1: 2:38
- Fietsen 90km: 2:49:55
- Wissel 2: 2:41
- Lopen: 2:04:56
- Eindtijd: 5:46:04